ՈՍԿԵՏԱՌ ՄԱՐԳԱՐԻՏՆԵՐ (5)

by: © srg blog admin: 04:12pm
labels: Patkanyan, Poetry

---------------------------------------------

   «ՄԱՐԳԱՐԻՏՆԵՐ ՀԱՅ ՔՆԱՐԵՐԳՈՒԹՅԱՆ » շարքից 

ՌԱՓԱՅԵԼ ՊԱՏԿԱՆՅԱՆ

(1830-1892)

  
 ՆԿԱՐԻՉ

(Նվեր Հովհաննես Պատկանյանին)

Ակնապիշ, անձայն, խորհուրդ ճակատիդ,

Պատանի, ու՞ր ես մտքով մոլորված,

Ներկ ու վրձիններ ցիր-ցան առաջիդ,

Վշյա կտավը քու հանդեպ փռած:

Շո՛ւռ տուր աչերդ, նայե դես ու դեն,

Տե՛ս, քեզ ծաղրում է անմիտ ամբոխը,

Զարթնի՛ր, սիրելի, այդ անուշ քնեն,

Գոնե մի անգամ հանե՛ քու ոխը:

Բայց դու ներում ես նոցա վեհ հոգով,

Խուլ ես աշխարհի ունայն շշուկին...

Հանկարծ աչերդ փայլեց սուրբ շնորհքով,

Հսկայի սիրտդ թնդաց խիստ ուժգին:

Առիր վրձինը, թաց արիր ներկով,

Շունչ տվիր անշուչ կոպիտ կտավին.

Երկնից խորհուրդը մեկնեցավ քեզմով,

Քեզ անկարելին անհայտ է բնավին:

Սեր, ատելություն, հանճաչ, բարկություն

Տվիր պատկերին մատիդ շարվածքով,

Ինչ որ չի հայտնեց ճարտարի լեզուն,

Դու պարզ հայտնեցիր անձայն խոսվածքով:

Ապշեց ամբոխը, վազեց, հառաչեց

Քու կենդանագիր պատկերի դիմաց,

Ծնկաչոք զմուռս ու հալվե խնկեց,

Գոչեց մեծաձայն՝ «դա՛ է իմ Աստված»:

Բայց ա՜խ, քու անքուն ժամերու ճիգը

Քանի մի արծաթ հազիվ գին դրին.

Ստեղծողդ դարձար քու խիղճ խրճիթը,

Ակեր շարեցին շուրջ քու պատկերին:

Հայերուս թուքը

Դուն խելոք, հաշվով վաճառական ես,
Մյուլք, փող ու ապրանք, կասեն, շատ ունես. -
Բայց թե փողեդ շահ չունի Հայաստան,
Թքել ենք քու ալ, փողիդ ալ վրան։

Քաջ ես, լսել ենք, ինքդ մեծավոր,
Անուն հաղթողի ունես փառավոր.
Բայց թե թրեդ շահ չունի Հայաստան,
Թքել ենք քու ալ, թրիդ ալ վրան։

Ի վերուստ քանքար քեզի տված է,
Հեղինակ անունդ աշխարհ փռված է.
Բայց թե գրչեդ շահ չունի Հայաստան,
Թքել ենք քու ալ, գրչիդ ալ վրան։

Հեռատես մտքով դուն զարդարեցար,
Հզոր իշխանի սիրելին դարձար.
Բայց թե մտքեդ շահ չունի Հայաստան,
Թքել ենք քու ալ, մտքիդ ալ վրան։

Բանուկ ու ճարտար դուն ունիս ձեռքեր,
Շատ կհորինես թանկագին բաներ.
Բայց թե ձեռքեդ շահ չունի Հայաստան,
Թքել ենք քու ալ, ձեռքիդ ալ վրան։

Երկինք շնորհեցին քեզ լեզու ճարտար,
Քարոզչի ստացար հռչակ ու հանճար.
Բայց թե լեզվեդ շահ չունի Հայաստան,
Թքել ենք քու ալ, լեզվիդ ալ վրան:

Մեծ ուսում առիր, եղար գիտնական,
Գովքովդ լցված է մարդոց բերան.
Թե ուսումեդ շահ չունի Հայաստան,
Թքել ենք քու ալ, ուսմանդ ալ վրան:

Կուտամ քեզ պատիվ, կունենաս դու հարգ,
Ու կդընեմ քեզ ազնիվ մարդոց կարգ,
Երբ օրորանեդ մինչև գերեզման
Միակ ձգտմունքդ լինի Հայաստան։

շարունակելի...