Ահա տարին կավարտվի ու ոչինչ չի փոխվում իմ մեջ... կյանքով լեցուն, ժպիտով դիմակավորված փորձում եմ ջնջել հիշողություններս... ու ապրել...ապրել, բայց իմ կյանքի ամենադաժան օրերը մոռանալ չի ստացվում...ու վաղը լուսաբացին կհագնեմ կրկին դիմակն իմ ժպիտի...
...ու ևս մեկ օր իմաստազրկված կանցնի...
Ս.Գ.
----------------------------------------------------------------------------------
ամիս առ ամիս անիմաստ թափվում են
տերևների պես, քո կյանքի ծառից:
Երբ ժամացույցի լարված զսպանակը
կացինն է ճոճում քո պարանոցին,
անցյալը դանդաղ իմաստազրկվում է,
ներկան էլ թմրած` քո ոտքի տակին ...
Խոսք՝ Արթուր Մեսչյանի
No comments:
Post a Comment